Wees je authentieke zelf!
Sommige ervaringen geven je allereerst een oncomfortabel gevoel, maar leveren op een later moment inzichten op die je niet had willen missen. Vaak kunnen zij jouw karakter versterken. Graag deel ik mijn laatste ‘oncomfortabele’ moment, omdat ik denk dat het plezierig is om te zien wat dit met je kan doen als persoon en als leider.
Naast mijn werkzaamheden vind ik het fijn om een aandeel aan de maatschappij te kunnen leveren anders dan alleen in betaalde werkzaamheden. Om die reden bekleed ik ook toezichthoudende rollen. Hoewel ik nu even geen rol als toezichthouder bekleed, omwille van de afloop van de laatste positie, was ik onlangs wel in gesprek over een nieuwe positie. Het was an sich een goed gesprek. Ik tegenover 5 andere mensen die samen de selectie-commissie vormden.
Nu is het goed om te weten dat mijn voorkomendheid nogal vaak omschreven wordt als ‘energiek’. Om te spreken in de hippe kantoortermen ‘bruistablet’ of ‘ventieltrekker’ behoor ik tot die eerste categorie. Ik houd van de dingen die ik doe. Ik maak ook expliciet keuzes om - daar waar keuze heb – niet te veel zaken aanpak die mij meer energie kosten dan zij mij geven. Eens heb ik daar een forse prijs voor betaald qua gezondheid en nu ben ik kien op het geluk dat ik haal uit mijn te maken keuzes. Dat maakt dat ik dus geïnteresseerd, enthousiast en levendig ben in het gesprek.
Zo ook dit gesprek. De tijd verstreek en jawel daar kwam de (voor mij welbekende) vraag: “zit je altijd zo goed in je energie?”. Eigenlijk zou ik zodra deze wending ontstaat misschien beter het gesprek kunnen beëindigen, omdat ik weet dat onze golflengte te ver uit elkaar beginnen te lopen om tot goede chemie te komen. Vaak vind ik het echter niet chique om het gesprek af te kappen. Naar mijn idee neem ik dan een regie in het gesprek dat door de ander gearrangeerd is. En let wel, het zou ook slechts een opmerking kunnen zijn om mij uit mijn tent te lokken. Ik rondde het gesprek dus netjes af en de volgende dag werd ik gebeld. De eerste zin van de dame die belast was met de boodschap namens de selectie-commissie begon al direct met “Ik heb helaas geen goed nieuws voor je Jeroen” waarop ik haar meedeelde dat ik dit al verwacht had. Ik gaf haar tekst en uitleg over “waarom” ik deze gedachte had. Ik refereerde aan de voorgaande (voor mij welbekende) zin van het in-goede-energie-zitten.
Na enkele lovende
woorden van haar over mijn 'goede' CV, het hebben van de juiste capaciteiten en
expertise gaf zij mij afsluitend mee “Oh
Jeroen, als ik je dat advies nog geven mag. Het lijkt handig als je volgende
keer nog nét iets meer je energie doseert in het licht van wie je tegenover je
hebt”. Heel hartelijk dank, maar nee ik doe dit expliciet niet. Binnen
de communicatie met mijn gesprekspartners máák ik namelijk al keuzes ten
aanzien van het aanvliegen van het gesprek, mijn woordkeuze, complexiteit van
de verhaallijn etc. etc. Als ik dan echter ook met aanpassing van mijn energie
moet komen zou dat betekenen dat ik een masker begin te dragen en dat men
'Jeroen' niet leert kennen. Die energie is namelijk een fundamenteel onderdeel van wie ik ben.
Het eigenzinnige aan haar opmerking was bovendien, dat zij aan het einde van het gesprek, toen ik haar de vraag stelde: "hoe vond je het gesprek gaan en herkende je mij zoals je mij hebt leren kennen en waarom je mij hebt voorgesteld" antwoordde "jazeker, je bent totaal jezelf geweest, precies de reden waarom ik je voor heb gesteld". Haar advies is daarmee extra arbitrair. Zij kende de organisatie op voorhand al wel en had de inschatting kunnen maken van de (zoals Aristoteles dat zo mooi noemde) dunamis; de samenkomst van energieën die uitmonden tot 'chemie'.
Wat heeft dit met leiderschap te maken?
Wees jezelf. Blijf authentiek in je gedragingen. Je kunt een bruistabletje zijn of een ventieltrekker. Het ene is niet goed en het andere niet fout. Het is wie jij bent en waar jouw voorkeur van gedragen ligt. Als je te ver afwijkt van jouw natuurlijke houding hierin, dan ben je niet langer jezelf. Dan zal je gedrag opvallen als niet authentiek en dát werkt averechts in het ontwikkelen van een goede samenwerkingsrelatie. Laat staan dat het goede resultaten bevordert. Juist dít heeft álles met leiderschap te maken. Weet wie je bent, waarvoor je staat en hoe je dus consequent jezelf kunt zijn. Zo is de boodschap die je uitdraagt betrouwbaar en weten mensen wat zij aan jou hebben.
Een gesprek waar ik in eerste instantie wat oncomfortabel op afsloot wordt zo slechts een bevestiging van wie ik ben. Het spiegelen krijgt zo een extra plaats binnen de keuze voor wie ik ben en hoe ik mij gedraag. Authentiek zijn is daarin de sleutel tot succesvol handelen. Vergaande gedragskeuzes maken omwille van wat mensen van jou verwachten geven die sleutel niet.
Roept dit vragen bij je op of ben je bang dat ik een stuiterbal ben? Schuw het niet om bij het stellen van vragen te vragen naar mijn referenties, zij zullen je kunnen aangeven of ik alléén dat bruistabletje ben of dat ik ‘vrij aardig’ om kan gaan met mijn energie en de uitlijning daarvan.
Grote groet,